Maart en nog meer geduld

 Afgelopen weekend was ik een nachtje bij m'n familie aan de andere kant van Nederland. De dagen ervoor was ik begonnen aan het schoonmaken van de grond rondom de kas (iets met nog meer moestuin verlangen) en het maken van een padje er naar toe. Een enigszins wankele boog had ik in elkaar gemaakt aan het begin omdat het me zo leuk lijkt daar iets over heen te laten groeien (ik denk Lathyrus dit jaar, maar het zou ook zomaar wel eens de muismeloen kunnen zijn die dit plekje krijgt!). Goed, maar toen ik weg was heeft mijn vriend dus als verassing de hele grond om de kas heen gras en onkruid vrij gemaakt (zie foto hierboven), het hek er omheen gemaakt, en een geweldige, stevige toegangspoort gemaakt, helemaal blij mee, dat is nogal zwaar werk en had me minimaal een week gekost! Zo lief! En zo besloot ik gisteren, 12 maart, bij 16 graden en een heerlijk zonnetje, m'n voor gezaaide doperwten een plek in de nieuwe moestuin te geven. De vorst is eindelijk uit de grond na zo'n mooie week, het koude van begin maart is weer vergeten. Vogeltjes zingen uitbundig en ik zie zo nu en dan wat koolmeesdame's onze nestkastjes al een bezoek brengen, de lente hangt in de lucht! En zag ik daar nou een eerste hommel? Welkom! 

Toch weer vorst 

Terwijl de zon eindelijk warm op mijn huid voelt en ik geniet van het gezicht van de net geplante stamdoperwten hoor ik het in de verte rommelen. Alsof het uit het niks gekomen is, is daar opeens een dikke, donkere wolk die de zon bijna gaat blokkeren. Goed, de doperwtjes hoef ik na het planten dus geen water meer te geven zo, dat gaat de natuur regelen. Een dikke onweersbui barst los, en ik ga maar naar binnen. 
Als ik daar het nieuwe weerbericht lees schrik ik een beetje.. Vanaf het weekend weer vorst, kijk ik daarbij naar de verwachtingen zie ik dat het volgende week in de nacht een keer -6 graden kan worden. Nee toch? M'n net gezaaide spul kan wel wat vorst verdragen, als ik het lees zeker -5 graden, maar het baart me toch wat zorgen. Ik moet het maar gaan afwachten en zal ze wat proberen te beschermen.. ik heb binnen nog een bak stamdoperwten staan die ze eventueel kan vervangen maar het is wel altijd een beetje balen. Maart roert zijn staart, en over het weer hebben we weinig te zeggen. Gelukkig is er zelfs nog tijd de dingen opnieuw te zaaien! Het is nog vroeg! 

---

Stamdoperwtjes

Nog maar zo jong en dan al zo'n prachtige partij wortels onder het plantje. Echt wonderlijk. De natuur is zo mooi! Ik plant een heel deel langs het nieuwe hek, kunnen ze daar mooi tegen aan groeien. Doperwten (en bijvoorbeeld ook kapucijners en tuinbonen oa.) kunnen wel wat vorst verdragen, dus zaaien of planten kan al in maart. Ik zaai ze liever voor omdat de duiven en muizen een diner van vers in de grond gestopte boontjes wel waarderen. Ik waardeer dat wat minder, dus doe ik het zo. Dat gaat meestal wel goed. 

En dan weer, geduld..

Met het planten van de overige doperwten en kapucijners (blauwschokkers) besluit ik dus maar even te wachten. In de vensterbanken zijn ondertussen de eerste tomaten opgekomen en tot mijn vreugde ook de passiebloem en echinacea (roze zonnehoed). De rest groeit ook nog wel even fijn door gelukkig. Het gaat wederom over geduld. Ik ben me nog nooit zo bewust geweest van het weer tot sinds ik ben gaan tuinieren, dat heeft ook wel weer wat moois! 

Het gerommel buiten raakt steeds verder weg en de zon piept weer even door de wolken heen. Als ik naar buiten kijk zie ik een felle regenboog, wonderlijk wederom. Terwijl de laatste druppels regen mijn wangen kussen geniet ik van dit beeld met het gerommel nog in de verte. Wat is de natuur toch mooi, in al haar vormen. 

Lieve groet, Naomi